Vandaag wil ik je deelgenoot maken van iets wat een groot effect op mij heeft gehad. Een van de gedichten die ik nog altijd heel leuk en inspirerend vind, is het gedicht dat Nelson Mandela in 1994 voor een publiek heeft voorgelezen. Het begint met ‘Our deepest fear is…’. Ik dacht altijd dat dit gedicht door Nelson Mandela was geschreven. De eerst keer dat ik dit gedicht hoorde is ongeveer 15 jaar terug. Het is altijd in mijn gedachten gebleven, maar ik had het niet meer op papier. Opeens kwam ik er vorig jaar achter dat het door Marianne Willamson is geschreven.
Ik had een cliënt in therapie. Een hele leuke man. Ik zag hem als een vermoeide engel. Zo hard voor anderen gewerkt en zich met anderen beziggehouden, dat hij geen tijd meer voor zichzelf overhad, tot een depressie toe. Hij kon “helpen” niet loslaten en voelde zich schuldig dat hij het niet meer kon. Na een paar therapieën ging het veel beter met hem en de klachten waren weg. Ik wilde het gedicht van Nelson Mandela aan hem cadeau geven als een steun in rug. “Ik moet het natuurlijk kunnen vinden. Even Google-en Kobra”, dacht ik.
En ik vond hem onmiddellijk. Aangezien ik nieuwsgierig aangelegd ben, ging ik verder zoeken. Toen kwam ik de naam van Marianne Willamson tegen. Zij is de schrijfster van het gedicht. Dus door dit aan mijn cliënt te willen aanbieden, kwam ik er achter dat de schrijver iemand anders was. Correctie dus. Ik ging mij wat verdiepen in Marianne Williamson en las ik dat zij vele boeken heeft geschreven. Boeken die ik op grond van de titels al interessant genoeg vindt om te lezen. Nu het gedicht in het Nederlands en Engels. Lees het zelf maar en kijk wat je er mee wil of kunt:
Our deepest fear is not that we are inadequate
Our deepest fear is that we are powerful beyond measure
It’s our light, not our darkness that most frightens us.
We ask ourselves, who am I to be brilliant, gorgeous, talented and fabulous?
Actually who are we not to be?
You are a child of God.
Your playing small doesn’t serve the world.
There’s nothing enlightening about shrinking
So that other people won’t feel insecure around you.
We are born to make manifest the glory of God that is within us.
It’s not just in some of us, it’s in everyone.
And as we let our light shine, we unconsciously
Give other people the permission to do the same.
De Nederlandse versie van het gedicht:
Onze diepe angst is niet dat we onmachtig zouden zijn.
Onze diepste angst betreft juist onze niet te meten kracht.
Niet de duisternis, maar het Licht in ons is wat we het meeste vrezen.
We vragen onszelf af:
Wie ben ik wel om mezelf briljant, schitterend, begaafd of geweldig te achten?
Maar, waarom zou je dat niet zijn ? Je bent een kind van God !
Je dient de wereld niet door jezelf klein te houden.
Er wordt geen Licht verspreid, als de mensen om je heen hun zekerheid ontlenen aan jouw kleinheid.
We zijn bestemd om te stralen, zoals kinderen dat doen.
We zijn geboren om de glorie Gods die in ons is, te openbaren.
Die glorie is niet slechts in enkelen, maar in ieder mens aanwezig.
En als we ons Licht laten schijnen, schept dat voor de ander de mogelijkheid hetzelfde te doen.
Als we van onze diepste angst bevrijd zijn, zal alleen al onze nabijheid anderen bevrijden.